တကယ္ေတာ့ ဤေၾကာင္ဝါဝါကေလးကုိ ေမြးျမဴရန္ အေၾကာင္းမွာ အိမ္၌ တစ္စထက္တစ္စ ေသာင္းက်န္းလာေသာ ၾကြက္မ်ားေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ေၾကာင္ကေလးတစ္ေကာင္ကုိ ရြာတစ္ရြာရွိ ဆရာတစ္ဦးက လက္ေဆာင္ေပးလုိက္၍ ရရွိလာကာ အိမ္တြင္ေမြးရန္ အေၾကာင္းျဖစ္လာပါသည္။ ေၾကာင္ကေလးက မိခင္ေၾကာင္မၾကိးႏုိ႕ျဖတ္ထားခါစပင္ရွိေသး၍ ငယ္ေသးသျဖင့္ ယူလာခ်ိန္တြင္ ထမင္းသာမက ႏုိ႕ဆီကုိ ေဖ်ာ္၍ တုိက္ရာ ေၾကာင္ကေလးမွာ “ တဂြက္..ဂြက္..တျဗက္ျဗက္” ႏွင့္ လွ်ာျဖင့္ လ်က္ေသာက္ေနသည္မွာ အလြန္ၾကည့္၍ ေကာင္းပါသည္။ အလြန္မွပင္ ခ်စ္ခင္တြယ္တာစရာေကာင္းပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္သြားေလရာသုိ႕ တေကာက္ေကာင္ျဖင့္ လုိက္တတ္သည္။ အစာဆာလွ်င္လည္း “တေညာင္…ေညာင္” ျဖင့္ အသံေပးတတ္သည္။ ထမင္းစားလွ်င္ သူ႕အား ဦးစားေပး၍ သားငါးမ်ားေကၽြးေလ့ရွိသည္။ ေၾကာင္ကေလးအား “ ဖုိး႐ႈပ္” ဟုအမည္ေပးရျခင္းမွာ ခ်စ္စႏုိးေခၚျခင္းျဖစ္သကဲ့သုိ႕ ကၽြန္ေတာ္အား အလြန္အလုပ္႐ႈပ္ေစေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ့ စာေရးစားပြဲေပၚသုိ႕ တက္၍ ေဘာပင္မ်ားႏွင့္ ေဆာ့ပင္မ်ားကုိ ကုိက္ခ်ီက ေဆာ့တတ္သည္။ တခါတရံအေဝးကုိ ခ်ီယူေဆာ့သြားတတ္သျဖင့္ ေဘာပင္မ်ား ကုိ ျပန္ရွာ ရသည္ကလည္းအလုပ္တခုျဖစ္သည္။ ရံဖန္ရံခါ ကၽြန္ေတာ္ စာေရးေနခ်ိန္၌ ကၽြန္ေတာ့္ေျခေထာက္မ်ားကုိ ပြတ္သပ္၍လည္းေကာင္း၊ မနာေအာင္ ကုိက္၍လည္းေကာင္း၊ ပုဆုိးစကုိ အတင္းဆြဲခါ၍ ေဆာ့ကစားတတ္သျဖင့္လည္း “ ဟာ…ဒီေကာင္…ေတာ္ေတာ္႐ႈပ္
တာဘဲ” ဟုေျပာရင္း “ ဖုိး႐ႈပ္” ဟု အမည္တြင္သြားရျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ သခင္လုိသာမက မိခင္၊ ဖခင္ကဲ့သုိ႕ တြယ္တာေနေသာ ေၾကာင္ကေလးဖုိး႐ႈပ္ေရာက္လာသည့္အခ်ိန္၌ အိမ္တြင္းေသာင္းက်န္းေနၾကေသာ ၾကြက္မ်ားသည္ ေပ်ာက္ျခင္းမလွေပ်ာက္ကုန္ၾက၍ ဖုိး႐ႈပ္အား ေက်းဇူးတင္ရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ အျပင္ (သုိ႕) ခရီးထြက္သြားလွ်င္ ေၾကာင္ကေလးဖုိး႐ႈပ္ကား အိမ္ဝသုိ႕ ေမွ်ာ္ၾကည့္ရင္း အိမ္တြင္း၌လွည့္ပတ္ကာ “တေညာင္…ေညာင္” ျဖင့္ေအာ္ရင္း သခင္ကုိ ရွာတတ္ေၾကာင္း၊ ထုိ႕ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္က ခရီးထြက္ေတာ့မည္ဟုဆုိလွ်င္ ေၾကာင္ကေလးဖုိး႐ႈပ္အား ဂရုစုိက္ရန္ ပတည့္မ်ားကုိ မွာၾကားရသည္ကလည္း အလုပ္တခုျဖစ္လုိ႕ေနပါသည္။
တေန႕တြင္ေတာ့ ေၾကာင္ကေလးဖုိး႐ႈပ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္အၾကား ေျပာျပစရာ ဇာတ္လမ္းတပုဒ္ ျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။ ထုိေန႕က တနဂၤေႏြေန႕ေပ့ါ။ ဘုရားရွိခုိးေက်ာင္းက အျပန္၊ အိမ္ေရာက္သည္ႏွင့္ အေပၚခံတုိက္ပုံအကၤ် ီကုိခၽြတ္ျပီး စိတ္ေမာလူေမာႏွင့္ အိပ္ရာထက္တြင္
“ ဝူး” ကနဲ႕ အသံျပဳကာ လဲေလ်ာင္း အနားယူေနခုိက္ ရုတ္တရက္ ေၾကာင္ကေလးဖုိး႐ႈပ္သည္ ခုတင္ေအာက္မွ ခုန္တက္လာကာ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ေပၚသုိ႕ တက္လာပါသည္။ ခါတုိင္းလည္း သူဒီလုိတက္ေနက်ဘဲ ျဖစ္သည္။ သုိ႕ရာတြင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ယခုတၾကိမ္တြင္ေတာ့….သူ႕အား အေတာ္ေလးစိတ္ဆုိးမိသည္။ အေၾကာင္းမွာ ေၾကာင္ကေလးဖုိး႐ႈပ္၏ ေျခလက္မ်ားတြင္ ရႊံ႕ဗြက္မ်ားေပက်ံေနသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ ႐ႈပ္အကၤ် ီျဖဴ
ျဖဴေပၚ ရင္ဘတ္ႏွင့္ ဝမ္းဗုိက္ တစ္ဝုိက္တြင္ရႊံ႕မ်ားျဖင့္ ေပက်ံကုန္ေတာ့သည္။ သူကေတာ့ ဘာမွမသိ…သူ႕ေျခလက္မ်ားတြင္ ေပက်ံေနေသာ ရႊံ႕ဗြက္မ်ားက သခင္၏ ျဖဴစင္ေနေသာ အကၤ် ီႏွင့္ တန္သလား၊ မတန္ဘူးလားဆုိသည္ ကုိလည္းမေတြးမိပါ။ ခါတုိင္းကဲ့သုိ႕ပင္ ျဖစ္ဟန္တူသည္။ ကၽြန္ေတာ့္က အက်ၤ ီျဖဴျဖဴေပၚ ဖုိး႐ႈပ္၏ ေျခလက္မွ ရႊံ႕ဗြက္ေတြ ေပက်ံသြားရသျဖင့္ ႏႈတ္မွ……..
“ဟာ..ဒီေကာင္….ဖုိး႐ႈပ္….ကဲ…ကြာ” ဟုဆုိကာ သူ႕အားကုိင္ယူျပီး စိတ္ဆုိးမာန္ဆုိးျဖင့္ အေဝးသုိ႕ကုိင္ေပါက္ပစ္လုိက္ေတာ့သည္။ ဖုိး႐ႈပ္ကား…ကၽြန္ေတာ္ကစိတ္ဆုိးဆုိးျဖင့္ ပစ္ေပါက္ခံလုိက္ရေသာ္ျငားလည္း ေၾကာင္ျဖစ္ေန၍ ေၾကာင္က်…ေတာ့က်ပါသည္။ သုိ႕ရာတြင္ သူသည္နားမလည္ႏုိင္ပါ။ သခင္က ခါတုိင္းကဲ့သုိ႕ ေခ်ာ့ျမဴမေနဘဲ ဘာေၾကာင့္ သူ႕အားၾကမ္းတမ္းရက္စက္စြာ အေဝးသုိ႕ ကုိင္ေပါက္ပစ္လုိက္ရသလဲဟူ၍ နားမလည္ဟန္ျဖင့္ၾကည့္ကာ “ ေညာင္…ေညာင္” ဟုသနားစဖြယ္ အသံျပဳေနရွာပါသည္။ တစ္ခါမွ သူ႕ကုိ ဒီလုိရက္စက္စြာျပဳမူတာ မခံရဘူး၍ ဝမ္းနည္းေနဟန္ရွိသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ အနားသုိ႕ ကပ္မလာရဲေတာ့ဘဲ အေဝး၌သာ အသံျပဳရင္း ရွိေနပါသည္။ သူ႕အားၾကည့္ရင္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲ၌ သနားစိတ္သည္ ဝင္ေရာက္လာပါသည္။ အစက ကၽြန္ေတာ့္၏ ျဖဴစင္သန္႕ရွင္းမႈႏွင့္ ေၾကာင္ကေလးဖုိး႐ႈပ္၏ ညစ္ပတ္ေနေသာလက္ ထိေတြ႕ခံလုိက္ရ၍ စိတ္ဆုိးကာ ေဒါသ ရုတ္တရက္ ထြက္လာမိေသာ္လည္း သူ႕အား ခ်စ္ခင္ေသာစိတ္၊ ရွိႏွင့္ျပီးသာ ေမတၱာေတြေၾကာင့္ ျပန္ျပီး စဥ္းစားမိေသာ္ ခ်စ္စိတ္၊ သနားစိတ္ႏွင့္ နားလည္ေပးေသာစိတ္တို႕ကသာ အႏုိင္ယူသြားခဲ့ပါသည္။
“ ေၾသာ္…သူ႕ခမ်ာ သိမွ မသိရွာဘဲကုိး. သူ႕ရဲ႕ေပက်ံေနတဲ့ ေျခလက္ေတြဟာ သခင္ရဲ႕ ျဖဴစင္သန္႕ရွင္းတဲ့ အက်ၤ ီေတြနဲ႕မထုိက္တန္ဘူးဆုိတာကုိေလ….” ဟုေတြးရင္း ႏွင့္ ေၾကာင္ကေလးဖုိး႐ႈပ္အား သနားခ်စ္ခင္ခြင့္လႊတ္စိတ္ကသာ လႊမ္းမုိးသြားခဲ့ပါသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ပင္
“ မီးမီး…မီးမီး….လာ….လာ…ဖုိး႐ႈပ္….သားေလး…လာလာ” ဟုျပန္လည္အသံျပဳကာ ေခၚမိပါသည္။ သုိ႕ရာတြင္ သခင္၏ ရက္စက္ၾကမ္းတမ္းမႈႏွင့္ အေဝးသုိ႕ ကုိင္ေပါက္ႏွင္ထုတ္ျခင္းကုိ ခံလုိက္ရေသာ ဖုိး႐ႈပ္ကားအနားသုိ႕..မလာရဲ…မလာႏုိင္ဘဲ…အေဝး၌သာ… “ေညာင္…ေညာင္” ဟုအသံျပဳေနရွာပါသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ကပင္ သူ႕အနားကုိ ေခ်ာ့ေမာ့ရင္း ခ်ဥ္းကပ္သြားကာ သူ႕အား ေပြ႕ပုိက္ဆြဲယူ၍ ရင္ခြင္၌ ဆြဲသြင္းထားလုိက္ပါေတာ့သည္။ သုိ႕ရာတြင္
“ ကဲ….ကဲ…မင္း ဒီေပက်ံေနတဲ့ေျခေထာက္ေတြနဲ႕ဆုိရင္ ငါ့အက်ၤ ီသာကမ ေစာင္၊ အိပ္ယာေတြပါ ထပ္ျပီးေပကုန္ဦးမယ္ဆုိျပီး…….”
ရဇလုံတခုထဲတြင္ ေရထည့္၍ သူ၏ ေျခလက္ကေလးမ်ားကုိ ေရတြင္ နစ္ေစကာ သန္႕စင္ေအာင္ ေဆးေၾကာျပိး အဝတ္ေျခာက္ျဖင့္ သုတ္ေပးကာ…သန္႕ရွင္းျခင္းအမႈကုိ အရင္ျပဳလုိက္ပါသည္။
“ မင္းကုိ သန္႕ရွင္းေအာင္လုပ္ေပးျပီးျပီးေနာ္….ဖုိး႐ႈပ္….ေနာက္တခါ ဒီလုိညစ္ပတ္ေနေအာင္ ဗြက္ထဲဆင္းျပီးမေဆာ့ေတာ့နဲ႕….” ဟုလည္းအမွာစကားေျပာမိပါသည္။ ဖုိး႐ႈပ္ကား ကၽြန္ေတာ့္စကားနားလည္သည္ မလည္သည္ကုိကား မသိပါ။ ဤသည္မွာ သခင့္၏ေစတနာေမတၱာႏွင့္ အမွာစကားသာျဖစ္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ ထုိအေၾကာင္းကုိ ျပန္စဥ္းစားျပီး အသိတရားတရပ္ကုိရခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕လူသားမ်ားႏွင့္ ဘုရားသခင္အၾကား ဆက္သြယ္မႈကေရာ ထုိအျဖစ္ပ်က္အတုိင္းပါေပတည္း။ ဘုရားသခင္သည္ သန္႕ရွင္းေျဖာင့္မတ္ျခင္းအရွင္ျဖစ္၍ အျပစ္တရားရွိသည့္ လူသားမ်ားႏွင့္ လားလားမွ ဆက္ဆံ၍ မရပါ။ ထုိ႕ေၾကာင့္ပင္ အျပစ္မေကာင္းမႈျပဳမိေသာ အာဒံႏွင့္ဧဝဟူသည့္ လူသားဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးသည္ ဧဒင္ဥယ်ာဥ္ထဲမွႏွင္ထုတ္ျခင္း ခံလုိက္ရပါသည္။ သုိ႕ရာတြင္ ဘုရားသခင္သည္ မိမိကုိယ္တုိင္ဖန္းဆင္း၍ ဇီဝအသက္မႈတ္သြင္းျခင္းျပဳထားသည့္ လူသားမ်ားကုိ ခ်စ္ေသာ ေမတၱာေတာ္ေၾကာင့္ မိမိႏွင့္ ျပန္လည္ မိတ္ႆဟာယဖြဲ႕ ဆက္ဆံႏုိင္ရန္၊ မိမိထံပါးသုိ႕ျပန္လည္ေရာက္ရွိရန္ဆႏၵရွိေလသည္။ အျပစ္၊ ညစ္ညမ္းျခင္းေၾကာင့္ အေဝးသုိ႕တြန္းပုိ႕လုိက္ေသာ္လည္း ခ်စ္ေမတၱာစိတ္ေၾကာင့္ အနီးသုိ႕ ျပန္လည္ဆြဲယူကာ ေခၚေဆာင္ရန္ၾကိဳးစားရာ လူသားမ်ား၏ အျပစ္မေကာင္းမႈကုိ ေဆးေၾကာသန္႕စင္ေပးရန္ လုိအပ္သျဖင့္ နည္းလမ္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ ပညတ္ေတာ္မ်ားေပး၍လည္းေကာင္း ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေသာ္ျငားလညး္လူသားမ်ားသည္ သခင္ထံသုိ႕ ျပန္လည္မေရာက္ရွိခဲ့ပါ။ သုိ႕အတြက္ေၾကာင့္…….
မိမိ၏ တစ္ပါးတည္းေသာ သားေတာ္ေယရႈခရစ္ေတာ္ကုိ လူ႕ေလာက၌ လူ႕ဇာတိခံေစကာ ေစလႊတ္၍ ေနာက္ဆုံး၌ သူ၏အေသြးေတာ္ျဖင့္ အျပစ္မေကာင္းမႈမ်ားကုိေဆးေၾကာကာ ကယ္တင္ျခင္းအတြက္ စိတ္ခ်ရေသာ လမ္းစဥ္တစ္ရပ္ကုိ အေကာင္ထည္ေဖာ္ေဆာင္ခဲ့ပါသည္။ ဘုရားသခင္ သန္႕ရွင္းျခင္းေၾကာင့္ တြန္းကန္မူအားႏွင့္ ဘုရာသခင္၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေၾကာင့္ ဆြဲငင္မူအား ႏွစ္ရပ္သည္ ဆိုင္ျပိဳင္ဆံုေတြ႕ခဲ့ရပါသည္္။ထိုဆုံရပ္ကား ေယရူခရစ္ေတာ္ လက္၀ါးကားတို္င္မွာ အေသခံရသည့္ ကရာနီေတာင္ကုန္းေပၚ၌ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုသခင္၏ ကားတိုင္ေပၚမွ သြန္းေလာင္းလိုက္ေသာ အေသြးသည္ လက္ခံသူကြ်န္ေတာ္တို႔၏ အျပစ္မေကာင္းမူမ်ားကို ေဆးေၾကာခဲ့ျပီးသူေပးလိုက္ေသာ အသက္သည္လည္း လူသားတစ္ရပ္လံုး အသက္ရွင္မူအတြက္ ၾကီးမားေသာ ေပးဆပ္မူျဖစ္ပါသည္။ထို႕ေၾကာင့္ ေၾကာင္ကေလးဖိုးရူပ္ႏွင့္ သူ႕အားခ်စ္ခင္ေသာ သခင္ျဖစ္သည္႔ ကြ်န္ေတာ္တို႕အၾကား ျဖစ္ေပၚခဲ့သည့္ ွဇာတ္လမ္းကေလးကား… ဘုရားသခင္ႏွင့္လူသားမ်ားတို႕အၾကား ထင္ဟပ္ေပၚလြင္ေသာ ေမတၱာႏွင့္တူေၾကာင္းကို ျပန္လည္ ေျပာျပရင္း ……….။
ကုိေမတၱာ(သင္းအုပ္ဆရာ)
